දැනුවත්වන්න පෙළගැසෙන්න , මුහුණදෙමු
අභියෝගයට........
පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල භූමිකාව මෑතකදී අප ඉදිරිපිට රඟ දෙන්නට සමත් වන්නේ මහත් ආන්දෝලනාත්මක වටපිටාවක් ඇතිකරමින්ය. අයෙක් ඒ මත ‘ආශ්චර්යය’ මවන්නට උත්සාහ ගනියි. අයෙක් එය නිදහස් අධ්‍යාපනය බිලිගන්නා ‘යක්ෂයෙකු’ කරයි. අයෙක් ‘වර්ධනයද’ තවත් අයෙක් මර්ධනයද කතා කරයි මෙය සටන් පාඨයක් වන්නට පටන් ගන්නේ රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාල තුලින් පැන ආ විරෝධය හා ඒ හා බැදුනු ඒකරාශී වීම් තුලය.මෑත අවධිය වන විට පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල සංකල්පය ව්‍යාප්ත වීම පිලිබදව රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල තුල අස්සක් මුල්ලක් නෑරම පැතිර ගොස්ය. ඊට රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල ශිෂ්‍යයන් විරෝධය දක්වන්නේ, එය රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල පද්ධතියේ හා නිදහස් අධ්‍යාපනයේ විනාශය ඒ තුලින් ජනිත වේ යැයි හෝ එම ප්‍රතිපත්ති විනාශය කරා ගෙන යයි යන අදහස් පෙරදැරිවය. රටේ ලක්ෂ සංඛ්‍යාත ශිෂ්‍ය ප්‍රජාවක් අ.පො.ස. උ. පෙල විභාගයට පෙනී සිට සරසවි ප්‍රවේශයට සුදුසුකම් ලැබුවත් සරසවි වරම් හිමි වන්නේ ඉතාමත් සීමිත පිරිසකටය. ඇතැම් ශිෂ්‍යයන්ට එම වරම අහිමි වන්නේ ඉතාමත් අඩු ලකුණු සංඛ්‍යාවකිනි. නමුත් අප රටෙහි විශ්ව විද්‍යාල පාඨමාලා තුල ඇතැම් පාඨමාලා සදහා ලකුනකින් හෝ අඩු ලකුනු ප්‍රමාණයකින් සුදුසුකම් නොලබන ශිෂ්‍යයාට ඇතුලත් වීමට සිදුවන්නේ (තමන්ගේ රුචිකත්වය කෙසේ වෙතත් ) ඊට හාත්පසින්ම වෙනස් හෝ පාඨමාලා තත්වය පිලිබදව සෑහීමකට පත්විය නොහැකි පාඨමාලාවන් සදහාය. දිස්ත්‍රික් කෝටා ක්‍රමය තුල ඇති අඩුපාඩුද මේ සදහා බලපායි. කෙසේ හෝ මෙවැනි තත්වයක් තුල දක්ෂ බුද්ධිමත් බහුතර ශිෂ්‍ය සංඛ්‍යාවක් රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල වලට ඇතුලත් වීමට නොහැකි කොට්ඨාසයක් බවට පත්වේ. මොවුන්ට උසස් අධ්‍යාපනික වරම් ලැබීමට ඇති අයිතිය මෙන්ම රටේ බුද්ධි බලකාය තුලට හා සංවර්ධන ක්‍රියාවලිය තුලට මොවුන් යොමු කරවා ගැනීමේ වගකීමක් රජය සතුවේ. මෙවන් වටපිටාවක් තුල, මෙම ගැටළුව කොටස් 2කින් යුක්තව පිලිතුරු අපේක්ෂා කරයි. එකක් නම් එම ශිෂ්‍යයන් හා ඔවුන්ගේ දෙමාපියන්, තම අනාගතය සැලසුම් කිරීමට ගත යුතු පියවරයන්ය. අනෙක නම් මෙම ශිෂ්‍යයන් කෙරෙහි රජය දක්වන ක්‍රියා කලාපය හා වගකීම් සහගත ප්‍රතිපත්ති මාලාවක අවශ්‍යතාවයය.
පලමු කාරනයේදී මෙම ශිෂ්‍ය ප්‍රජාව සතු විසදුම් වන්නේ රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල හැරුනුකොට පවත්නා වෙනත් රාජ්‍ය උසස් අධ්‍යාපන අයතන වල අධ්‍යාපනය හැදෑරීම, දැනට තමන් සතු රැකියාවක නියුතු වීම, විදේශ රටක අධ්‍යාපනය හැදෑරීම හෝ වෙනත් විසදුම්ය. මෙහිදී අප මූලිකව කතා කල යුතු වන්නේ විදේශ අධ්‍යාපනය සදහා යොමු වන ශිෂ්‍ය ප්‍රජාව පිලිබදවයි. විදේශ රටක අධ්‍යාපනය ලබා ගැනීමේදී අප ඒ සදහා මුදල්මය වටිනාකමක් ලබා දිය යුතුය. ඒ සදහා විශාල බරපැනක් යෙදීමට ඔවුන්ගේ දෙමාපියන්ට සිදුවේ. ඔවුන් යොමුවන්නේ මුදල් ගෙවා ඉගෙනගන්නා විශ්ව විද්‍යාල හෝ වෙනත් ආයතන වලටය. ඒ තුල රටේ විශාල ධනස්කන්ධයක් විදේශ රට වලට වාර්ශිකව ඇදී යමින් පවතී. මෙම කාර්යය ශ්‍රී ලංකාව වැනි රටක සෑම අයෙකුටම දැරිය නොහැක. ආදයම් බෙදී යාමේ විෂමතාවයන් ඇති පරිසරයක් තුල, ජීවන බර දරාගෙන තම දරුවාගේ අධ්‍යාපනය සදහා විශාල මුදල් සම්භාරයක් වියදම් කිරීමට නොහැකි දෙමව්පියන් අතිමහත්ය. නමුත් ඔවුනගේ බුද්ධිමත් දක්ෂ දරුවන්ටද මෙම උසස් අධ්‍යාපනික අයිතීන් හිමිවිය යුතුය. නැතහොත් රටේ ධනපතීන්ගේ දරුවන් පමණක් මෙම වරප්‍රසාද හිමිකරගන්නා තත්වයක් තුල වරප්‍රසාද අහිමි වන්නා වූ ජනතාව තුලින් මතු වන විරෝධය හා අසහනය (සමාජ විෂමතාවය) රට තුල කොතරම් කාර්යයක් කරයිද යන්න දෙවරක් සිතා බැලීමට අවශ්‍ය නැත. ඉතිහාසය ඒ සදහා අවශ්‍ය තරම් සාක්ෂි සපයනු ඇත. මේ සදහා රජය යෝජනා කර ඇති ප්‍රධාන විසදුමක් ලෙස ඔවුන් දක්වන්නේ පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල පිහිටුවීමය. ඔවුනගේ ප්‍රධාන තර්කය වන්නේ රටින් පිටත යන විදේශ විනිමය ප්‍රමාණය ඉතිරිකරගැනීම ( මීට අමතරව වලක්වාගතහැකි විදේශ විනිමය විශාල ප්‍රමාණයක් අනවශ්‍ය ලෙස රටින් පිටතට යයි. එය අධ්‍යාපනය සම්බන්ධ වූ විට සුලු ප්‍රතිශතයකි.) හා රටේ ඉතිරිවන ශිෂ්‍ය ප්‍රජාවටද විදේශ අධ්‍යාපනික වරප්‍රසාද හිමිකරදීමය. පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල සම්බන්ධයෙන් හා රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල හා වෙනත් රාජ්‍ය උසස් අධ්‍යාපන ආයතන වලට ඇතුලත් වීමට නොහැකි සිසු පරපුර වෙනුවෙන් මෙය සුභවාදී ධනාත්මක මැදිහත්වීමක් වන්නට පුලුවන. නමුත්, විදේශීය මොඩලය අමු අමුවේම ශ්‍රී ලාංකික සමාජගත කිරීම හා එහි මුදල්මය වටිනාකම බහුතර ධනපතීන් නොවන ශ්‍රී ලංකාව වැනි සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටකට උපයෝගී නොවන බව පැහැදිලිය. පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල සදහා යම් ප්‍රතිශතයකට ඇතුල් වීමේදී සහ ශිෂ්‍යත්ව හෝ වෙන යම් ක්‍රම යොදා ඇති බව කීවද මෙම පනතේ විනිවිදභාවය, එමගින් රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාල වෙත එල්ල වන බලපෑම හා සමස්ත අධ්‍යාපන ක්‍රියාවලිය කෙරෙහි ඇතිවන බලපෑමද සලකා බැලිය යුතුය.
2012 ජනවාරි පාර්ලිමේන්තු ගත කිරීමට නියමිත පනතේ අඩංගු කරුණු :-
‘උසස් අධ්‍යාපන ආයතනවල සුදුසුකම් රාමුව, ප්‍රමිති ආරක්ෂණය හා වරප්‍රදානය කිරීමේ පනත’ (Qualification Framework, Quality Assurance and Accreditation of Higher Educational Institutions Act) ලෙසින් හදුන්වනු ලබන නවපනත අනුව ශ්‍රී ලංකාවේ ක්‍රියාත්මක වන සියලුම උසස් අධ්‍යාපන ආයතන වල කටයුතු ‘අධීක්ෂණය හා නියාමනය සඳහා මණ්ඩලයක්’පිහිටුවීමට නියමිතය. දැනට රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාල කටයුතු මෙහෙයවීම, සම්බන්ධීකරණය හා අධීක්ෂණය කරනු ලබන්නේ විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසම මගිනි. ඉහත කී මණ්ඩලය ඊටත් ඉහලින් බලාත්මක වේදැයි විමසා බැලිය යුතුය.
ඉහත මණ්ඩලයසමාජිකයින් 11කින් සමන්විත වන අතර ඇමතිවරයා විසින් සෘජුවම 4 දෙනෙකුද නිල බලයෙන් 7දෙනෙකුද පත්වේ. ඇමතිවරයා පත්කරන 3දෙනෙක් උසස් අධ්‍යාපන ආයතනයක ( රාජ්‍ය හෝ පෞද්ගලික විය හැක) ඉහලම තනතුරු දරන අය වෙති. නිලබලයෙන් විශ්ව විද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමේ සභාපතිද විශ්ව විද්‍යාල උපකුලපතිවරුන්ගේ කමිටුවේ ( දැනට නීත්‍යානුකූල නොවන ව්‍යුහයකි) සභාපතිද ඇතුලත්ය. ඇතැම් විශ්ව විද්‍යාල වල උපකුලපතිවරුන් පත්වන්නේ කෙසේදැයි හා දේශපාලනික ඇඟිලි ගැසීම් විශ්ව විද්‍යාල වලට අරුමයක් නොවේ.
ශ්‍රී ලංකා වෛද්‍ය සභාවේ සභාපති හා ශ්‍රී ලංකා ඉංජිනේරු ආයතනයේ සභාපතිද මෙම මණ්ඩලයට ඇතුලත්ය. එම තනතුරු 2 හැරුනු විට අනෙකුත් පත්වීම් 9ම කෙසේවේදැයි ප්‍රශ්ණාර්තයක් ඉතිරිකරනු ඇත. 11න් 9ක්ම තම කාර්යභාරය කුමන න්‍යායපත්‍ර යටතේ ඉටුකරනු ඇත්ද යන්න ගැටළුවකි. එමෙන්ම ඔවුන්ගෙන් කෙනෙකු මෙහි සභාපතීත්වයද හිමිකරගැනීමට ඉඩප්‍රස්ථාව ඇත. මෙම මණ්ඩලයේ රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල වෙනුවෙන් වෙන් වූ එකම පුද්ගලයා විශ්ව විද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමේ සභාපතීත්වය පමණක් නම්, රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල පවතින දේශපාලනික, ආර්ථික රටාව තුල සුරැකීමට ඔහු/ඇය විශ්මකර්ම ඉදිරිපත්කරන්නෙකුගේ භූමිකාව ඉටුකල යුතුය.
යෝජිත මණ්ඩලයේ කාර්යභාරයන් අතර උසස් අධ්‍යාපන ආයතන වල තත්වය හා ගුණාත්මකභාවය නියාමනය කිරීම, එම ආයතන පිලිගැනීම සඳහා ඇමතිවරයාට නිර්දේශ කිරීම, විවිධ අධ්‍යාපනික ආයතනවල සුදුසුකම් සංසන්දනය කිරීම, විදේශ උපාධි/ ඩිප්ලෝමා පිලිගැනීම ආදිය වේ.
මෙම පනතින් යෝජිත අනෙක් ප්‍රධාන කරුන වන්නේ .රාජ්‍ය නොවන උසස් අධ්‍යාපන ආයතන සඳහා කොමිසමක්. (Council for Non-State Higher Educational Institutions) පිහිටුවීමයි. උසස් අධ්‍යාපනය සැපයීමට සෘජුව හෝ වක්‍රව සම්බන්ධ රාජ්‍ය නොවන ආයතන සහ සංවිධාන ලියාපදිංචිය, රාජ්‍ය නොවන උසස් අධ්‍යාපන අංශය ධෛර්යමත් කිරීම, දියුණු කිරීම හා එයට ආධාර සැපයීම , අධ්‍යාපනය සම්බන්ධ ජාතික ප්‍රතිපත්ති සකස් කිරීමේදි රජයට උපදෙස් දීම මෙහි කාර්යභාරයන් වනුඇත.
කෙසේ හෝ මෙම පනත එලඹෙන ජනවාරියේ හෝ නුදුරු දිනක පාර්ලිමේන්තුගත වනු ඇත.එය හොඳ හෝ නරක හෝ අත උස්සවා සම්මත කර ගැනීමට ආණ්ඩුවට හැකිවේවි. මන්ද 2/3 බහුතරය ඔවුන් සමග බැවිනි. නමුත් මම ඔබට මතක් කර දෙන්නේ, 1981දී උතුරු කොළඹ පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාලය ( දැන් රාගම වෛද්‍ය පීඨය - කැලණිය වි.වි.) පිහිටුවනු ලැබූ අවස්ථාවේ 5/6ක ව්‍යවස්ථාදායක බලය අභිබවමින් මහජනබලය නැගී සිටියාක් මෙන් මෙම අසීලාචාර පනත මගින් නිදහස් අධ්‍යාපනය ඉහලම අවස්ථාව වන රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල රැක ගැනීම සඳහා නැගෙන රාවයට ශක්තිය දිරිය ලබා දෙමින් විචාරවත් අධ්‍යාපනික ක්‍රමයකට රට යොමු කරමු යන්නයි. නිදහස් අධ්‍යාපනික රටාව තුල උපරිම ඵල නෙලා ඇති ඔබ මේ සඳහා ඔබගේ බුද්ධිය මෙහෙයවීමට කාරුණික වන්න. එය ශ්‍රී ලාංකික ජාතිය ඔබ ඉදිරියේ තබා ඇති වගකීමයි.
සකස් කලේ : චතුර ගණිමුල්ල
දැනුවත්වන්න පෙළගැසෙන්න , මුහුණදෙමු
අභියෝගයට........
පලමු කාරනයේදී මෙම ශිෂ්‍ය ප්‍රජාව සතු විසදුම් වන්නේ රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල හැරුනුකොට පවත්නා වෙනත් රාජ්‍ය උසස් අධ්‍යාපන අයතන වල අධ්‍යාපනය හැදෑරීම, දැනට තමන් සතු රැකියාවක නියුතු වීම, විදේශ රටක අධ්‍යාපනය හැදෑරීම හෝ වෙනත් විසදුම්ය. මෙහිදී අප මූලිකව කතා කල යුතු වන්නේ විදේශ අධ්‍යාපනය සදහා යොමු වන ශිෂ්‍ය ප්‍රජාව පිලිබදවයි. විදේශ රටක අධ්‍යාපනය ලබා ගැනීමේදී අප ඒ සදහා මුදල්මය වටිනාකමක් ලබා දිය යුතුය. ඒ සදහා විශාල බරපැනක් යෙදීමට ඔවුන්ගේ දෙමාපියන්ට සිදුවේ. ඔවුන් යොමුවන්නේ මුදල් ගෙවා ඉගෙනගන්නා විශ්ව විද්‍යාල හෝ වෙනත් ආයතන වලටය. ඒ තුල රටේ විශාල ධනස්කන්ධයක් විදේශ රට වලට වාර්ශිකව ඇදී යමින් පවතී. මෙම කාර්යය ශ්‍රී ලංකාව වැනි රටක සෑම අයෙකුටම දැරිය නොහැක. ආදයම් බෙදී යාමේ විෂමතාවයන් ඇති පරිසරයක් තුල, ජීවන බර දරාගෙන තම දරුවාගේ අධ්‍යාපනය සදහා විශාල මුදල් සම්භාරයක් වියදම් කිරීමට නොහැකි දෙමව්පියන් අතිමහත්ය. නමුත් ඔවුනගේ බුද්ධිමත් දක්ෂ දරුවන්ටද මෙම උසස් අධ්‍යාපනික අයිතීන් හිමිවිය යුතුය. නැතහොත් රටේ ධනපතීන්ගේ දරුවන් පමණක් මෙම වරප්‍රසාද හිමිකරගන්නා තත්වයක් තුල වරප්‍රසාද අහිමි වන්නා වූ ජනතාව තුලින් මතු වන විරෝධය හා අසහනය (සමාජ විෂමතාවය) රට තුල කොතරම් කාර්යයක් කරයිද යන්න දෙවරක් සිතා බැලීමට අවශ්‍ය නැත. ඉතිහාසය ඒ සදහා අවශ්‍ය තරම් සාක්ෂි සපයනු ඇත. මේ සදහා රජය යෝජනා කර ඇති ප්‍රධාන විසදුමක් ලෙස ඔවුන් දක්වන්නේ පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල පිහිටුවීමය. ඔවුනගේ ප්‍රධාන තර්කය වන්නේ රටින් පිටත යන විදේශ විනිමය ප්‍රමාණය ඉතිරිකරගැනීම ( මීට අමතරව වලක්වාගතහැකි විදේශ විනිමය විශාල ප්‍රමාණයක් අනවශ්‍ය ලෙස රටින් පිටතට යයි. එය අධ්‍යාපනය සම්බන්ධ වූ විට සුලු ප්‍රතිශතයකි.) හා රටේ ඉතිරිවන ශිෂ්‍ය ප්‍රජාවටද විදේශ අධ්‍යාපනික වරප්‍රසාද හිමිකරදීමය. පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල සම්බන්ධයෙන් හා රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල හා වෙනත් රාජ්‍ය උසස් අධ්‍යාපන ආයතන වලට ඇතුලත් වීමට නොහැකි සිසු පරපුර වෙනුවෙන් මෙය සුභවාදී ධනාත්මක මැදිහත්වීමක් වන්නට පුලුවන. නමුත්, විදේශීය මොඩලය අමු අමුවේම ශ්‍රී ලාංකික සමාජගත කිරීම හා එහි මුදල්මය වටිනාකම බහුතර ධනපතීන් නොවන ශ්‍රී ලංකාව වැනි සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටකට උපයෝගී නොවන බව පැහැදිලිය. පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල සදහා යම් ප්‍රතිශතයකට ඇතුල් වීමේදී සහ ශිෂ්‍යත්ව හෝ වෙන යම් ක්‍රම යොදා ඇති බව කීවද මෙම පනතේ විනිවිදභාවය, එමගින් රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාල වෙත එල්ල වන බලපෑම හා සමස්ත අධ්‍යාපන ක්‍රියාවලිය කෙරෙහි ඇතිවන බලපෑමද සලකා බැලිය යුතුය.
අද වන විට රටේ විශ්වවිද්‍යාල පද්දතියම පවතින්නේ අර්බුදකාරී වාතාවරනයක ය.මිට ප්‍රධාන වශයෙන්ම හේතු වී ඇත්තේ රජය විසින් ක්‍රියාත්මක කිරීමට නියමිත පුද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල පනත ය.මේ පිලිබදව වඩා හරවත් හා විද්වත් කතිකාවතක් ගොඩ නැගීමට අපි අපේක්ෂා කරනෙමු.මෙම ලිපිය සැකසෙන්නේ එවන් අරමුණක් පෙරදැරි කරගෙනය.ඔබේ වටිනා අදහස් ද මෙයට එක් කරන්න.
ReplyDeleteබොහොම හොඳ ලිපියක්. මෙම ගැටලුව සම්බන්ධයෙන් එහි සියලු පැතිකඩවල් හා ඒවායේ මුහුණුවර හඳුනා ගැනීමට කර්තෘ ප්‍රයත්න දරා තිබේ.
ReplyDelete